Gerra hasi zeneko bizimodua

Transkripzioa

-Gero, guk jarri genitun, leihotan, agindu ziyoten gure gurasuai-ta jartzeko, koltxoiak. Eta koltxoiak jarri genitun, eta ez dakit zenbat eunetan egondu giñan, baiñon, eskailleretan. Ta eskailletan janariyak-eta jaten genitun. Emakumiak, ba, sukaldian prestatzen zittuten eta geo, eskailletan jan. Ta han egun batian jan genittun patatak; patata egosiyak. Ta ez naiz goatzen, o goatzen naiz, ze goxuak zian! Ze onak zauden! Gosia izango genun, orduan ya.
-Ta, han eskailletan, bizilagunak alkartuko ziñaten…
-Denak, bai, bai. Bizilagun gauza ez zen uaingu hau. Uaingu hau, batak bestiai buru gaiñetik beitu, iya agurrik eztia elkarri iten, ez dute izautzen laugarrena bigarrenguak… […]. Orduan denak, itxe guzitan gañea iya berdin zen, e! Iya, iya masa bat zen goiko kalia.
-Atiak irikiyak eukitzen zian? Etxeko atiak.
-Bueno, guk sarraila txarra bat bagenun. Hari’re eman behar zitzaion, zeatikan beiñe ez zenakizun zein etorriko zan o…
-Baiña elkarlaguntza gehio, esaten dezu…
-Jesus! Jesus! Ni goiko bizilagunana gehiena joaten nitzan.
-Eta zerbaitte falta zanian edo…
-A, bai, bai, bai… Beti hantxe ibiltzen zian, denak, e! Gure etxian denak ibiltzen zian ta geo, nere amak, launa zun beste etxeko bizilaunak. Eta topo aldea jotzen zun aldetik, ba, topo aldea jotzen zun aldetik, balkoiak genitun. Eta bi andriak, hartu makil bat, o eskoba, eta balkoian jotzen zun zerbait behar zunian: kan-kan-kan-kan-kan… Ta bestiak: “Zer? Zer? Ze nahi zu?” ta “zuk ba al dezu…” betikua, o patata batzuek, o koipia, o binagria, o… Beti! Hoi korrientia ibiltzen zan. Etxian ez zauden osatuak uain bezela, ezta, ezta... Bueno.
-Beti zerbatte falta ez?
-Bai. Beti ahaztu ta…
-Hoi da.
-Bai.
-Eta gero ordaiña ematen ziyon eta beti, relaziyuak hobio ezin zien izan.

Egilea(k): Aitor Errazkin