Karnabal martitzenez gertatutakoa

Transkripzioa

- Hauxe be anekdotia zan, hauxe politta kontako deutsut /kontakotzut/ auntxe. Pedro Juanen anaidxia, neure burua ta koiñatua ta koiñatuen anaidxia Mateo, laurok. Haitxetan hor, San Juanen. Handixik atrapa genduzan berrogeita zazpi [...] sabaidxak ixaten zirin, haulako bixigun modukuak ixaten zirin harek, sabaidxak, oraldidxaaz atrapaten zirian. “Martes de carnabalen” atrapa genduan, “Martes de carnabalen”. Euki doun, ba, han euki genduan jana, bazkan, bazkan, zuek horrek ez dakixue, baiña bazkan euan jana. Han jan gendun bildotsa ta, ta, zelan dauko izena? Angulak eta edozer jan genduan, ta juergan ibili giñian. Arraiñak euki genduzen ipinitta, otzaretan ipinitta, geure bodegan euki genduzen ipinitta, zazpi kinttaleko sabai atrapata. Ta Ondarrura jun bihar garila /bigarila/ koiñatuak, ta, ba, “jungo gara, bidxok jungo gara” esan neutsan koiñatuari. Ta honenbesteko surra bai, surra [...], surra neukan ha, lehengusu batek ekarritta euki neban surra, pinotxok baiño sur handidxaua. Ta han jun giñin bidxok. Aillaa giñin Ondarrura, zubi zaharren, Ondarruko zubi zaharren han euan bentia orduan. Ta guk, ganera, lengusuak euki douz han, parientiak. Aitten lehengusuen alabak-eta. Ezagutu naben ta “primo zer?”, ta “hamen” ta berak “ekarri-ekarri”. Guk ez gendun pentsaten balidxoko dabenik be. Atara genduzan arraiñak, “balidxoko dotsue”, arraiñik be ez euan Ondarruan. Hamen dator aguazilla, haulakoxie, Demetrio esaten eutsien, txiki-txiki. “Hi, `Lekitto´, kendu hori sur hori!” Haulantxerik esan neutsan: “ze kristo daukazu zuk on? Neuk hau surra kendu? Ta atzo Lekitton egun guztidxan erabili neban, ta neuk Ondarrun hau surra kendu?” esan neutsan. “Ba bakixu proibiduta daola”. “Nok prohibiduta dao ba? Nok proibiduta dao, ba? “Holan ibili zara Lekitton?” “Bai naz ibili” “Kendu [...]” “Ez dotsut kenduko” esan neutsan, “ez dot kenduko”. Ein eben bentia, ipini eben bentia ta, zazpi pezeta killoko sabaidxak [ein euskun]. Mekauen la pi...! Haixe da, hauxe da... bidxok dantzan, koiñatua ta bidxok, dantzan bidxok. Han geuazan surraaz [...], hauxe anekdotia pasa jakun. Ta harek aguazillak kentzeko ta “pentsa be ez” esan neutsan “pentsa be ez”. Bai. Sabaidxak. Haulako arraiñak zirian, bexigun modukuak. Ames... jan ta ames [eitten...], amesetan jentia. Ha jaten ebana egun guztin amesetan. Exajeraziñoi [...]. Sabaidxa.
- Sabaidxa erderaz zelan da? Badakixu?
- Ez dakitt zelan, “sopa”-edo esaten jako, “sope”-edo, holakoxe esaten jakon hurrian “sopa” edo holako zeozer, sabaidxa. Hori bedarraaz atrapaten da. Bai, amuan bedarra ipinitta, erridxuko bedarra ipinitta.
- Oraldidxa…
- Oraldidxa, bai, haretxek, oraldidxa. Bueno erridxora juten zirin horrek, jaten, mariaaz juten zirian ta hantxe oraldidxa jaten eben harek, ta gero hamen atrapaten, rompeolasetik-eta jentia. Orduan gosia euan sendo, ta jentiak, itsasoraterik ez zanian egoten, sabaidxak atrapaten.
- Frijiduta, edo.
- Saltsan, saltsa gorridxan ipinitta. Bai. Bai, jentiak esaten eban ames ein ebela, jaten ez dabenak bai ames!

Egilea(k): Paula Zarraua Garatea (Lekeitioko institutua)