13 urterekin itsasora

Transkripzioa

-Hau, lehen Hondarrabiya zen dena beteta hondarra. Igual ez duzu /eztuzu/ sinistuko, baiño gure gazte denboran, esto, ni hamahiru urtekin hasi nitzen itsasuan, eta juten giñen txardiñetara, Pontisea ta Mimizañea-ta, baporiakin. Eta juten, harrapatzen genun txardiña orduan hemen berta ez zuen sustantzikuak zertik ez baizen kamioyik eta ez baizen uain bezelako adelantoik eta juten giñen Donostira, lehemixiko. Han saltzen genuen arraia, etorri zea, gabaz igual, arratsian zortzitan igual etorri itxea, itxea ez, aillegatu zeara, barra, barra da, ura izaten zen bihian, ura izaten zen behe-behe-bihian, ta barkuak ezin zien igo gotti. Ta hantxen egoten giñen zea ba, batzuk beti fan ta lo, patroia eta makinista erne, ta ura pixkat hasitzen zenian gotti, gora, ordun etortzen giñen zea. Ni hortan gutxi ibillia naiz, bai, gutxi, nere aurrekuak bai, denak, baiño, baiño ni ere ibilli naiz hola. Bai.
-Hori, baporiakin?
-Baporiakin, bai.
-Ala arraunian?
-Ez, ez, baporiakin, baporiakin.
-Baporiakin. Ya hamahiru urterako baporiakin?
- Bai, bai. Hamahiru urtetan sartu nitzen. Attak ez zian utzi nahi. Ta gue patroia zenak, bueno, hark “bai, ekatzak, Juanito, ekatzak semia, ekatzak”, eta attak ez zian utzi nahi, biño, ta nik nahi nuen ta…

Egilea(k): Aitor Errazkin