Gerla denboran alsaziar haurrak
Deskarga:
Bideo hau erabili nahi baduzu, jarri gurekin harremanetan eta kalitate onean bidaliko dizugu. Ez ahaztu mezuan MAK-002-019 kodeko bideoa nahi duzula aipatzea: ahotsak@ahotsak.eus
Bigarren mundu gerla denboran, alsaziar haurrak egon ziren Luhuson eta Makean. Eskola berean egon zirela, eta lagunak bilakatu. Egunero, frantses andereñoak euskarazko hitzak irakasten zizkien.
- Proiektua: Euskal Herriko Ahotsak
- Elkarrizketatzailea(k): Joseba Erremundeguy
- Data: 2012(e)ko abenduaren 05a
- Iraupena: 0:02:29
- Erref: MAK-002/019
- Kodifikatzailea: Peio Dibon-Elissiry
- Gaia(k): Ohiturak eta bizimodua » Hezkuntza » Eskola , Politika » II. Mundu Gerra (1939-1945) » Eragina Ipar Euskal Herrian
Transkripzioa
- Bainan emazteki hura, nahiz frantximenta izan, biziki interesgarria izan da enetzat. Zeen eta gure haur-denboran, gerla-denbora zen, alemanak izan dira, gu eskolan ginen denboran, eta eguerdi eta bi orenak artian, egoiten ginen, baginiin guk denbora, alaainan, ttanttaan etxean bazkaldu ta eskolako denbora jin arte egoiten ginen plazan. Han ikusten gintiin gure alemanak ari hor manobretan. Eta baziren jinak alsaziano haurrak, ez duzu pentsatzen nun den Alsazia?
- Alemanekin etorriak?
- Hek bestalde, zeen eta gerla, hastapena, han izana zen, eta gerlatik ekarriak ziuzten Luhusoko familietaat, eta beste anitz’e bazitazkeen, eta alsaziano haur hek familietan atxiki ziren eta eskolan erabili dira gurekilan. Eta delako errients famatu hori, erraiten bitautzut, gogoratu zakon haur horiik, “hemendik joaiten direlarik behar dute zerbait ikasi eskuaratik”, eta egun guziez erraiten zankuten, hitz bat behar zuten. Eta haur gaixoak, gogoan dut, erabiltzen zirela, pasaibidian eta bere hitzen hitzartzen, “allumette”-supiztekoa”, “allumette”-supiztekoa”, hola ontsa gogoan atxikitzeko gauza hori. Hara, holako istorio batzu gure haur-denborakoak baditut gogoan.
- Ta hori eskolan ikasi zuten, e?
- Eskolan errientsa frantximenta zelarik, harrek ukan ziin aski izpiritu, behar zutela joan hemendik zerbait oroitzapenekilan. Eta haur hek joan ziren gero, euh, bai Itsasuko gararat, orgetan joan ziuzten, eta gure ttanttak erran zaukun “agurtzen ahal dituzie /tutzi/, beharbada sekulan ez dituzii ikusiko haur horiik gehiago”.
- Ta hoikin lagunak zineten?
- Ba, ba, ba, lagunak ginen ba, ba, ba, ba…
- Ta nola mintzatzen zinezten horiekin?
- A hekilan frantsesez beti, mintzo ginen, ba, ba.
- Ta ikasi zuten eskuara?
- Ez baitakit, nahitez, familia eskualdunetan balin baziren, ikasi dukete, entzun dukete zerbait, bainan gure errientsak baziin horiintzat atenzionia.
- Ta zenbat ziren?
- Ez dakit. Orai gogoan ditut hiru-lau familietan segurrik /seurik/. Xuartz eta Hartz zuten izena batzüik, eta hola. Horiik gure haur-denborako istorioak ziren.
Egilea(k): Maite Mendiburu Elizalde
Euskal Herriko Ahotsak proiektua babestu nahi?
Ahotsak diruz lagundu nahi baduzu, egin zure dohaintza txikia. Mila esker!