Labaderoan kantari

Transkripzioa

-Ta hemen, labadero bat ere bazen…
-Bazen, hor goian, horrara juaten giñen arropa garbitzera. Bai. Juaten ziren goizian goiz, lekua hartzera, zertik jende asko faten zen, ta jende asko juaten zen lekua hartzera. Biñon, hainbesteko ordutan hor, igual zazpitan ura botako zuten, biñon igual seitakoz listo han egon. Bai.
-Ta txanda hartu ta “hurrengua ni” ta…
-Bai. Ta han ibiltzen zien, ibiltzen giñen kantarika ta dena, denak kanta klase guziyakin ta horrela.
-Bai? Ze kanta?
-Oi, denbo bateko kantak ibiltzen giñen kantarika! Hor, labaderu hortan? Jesus Maria! Horrek jakin baluke kontu denak…
-Ta ze kantatzen zenuten, elizako kantak?
-Orduan asko. Asko. Elizako kanta asko kantatzen zigun, bai.
-Ta bestelakuak ere bai?
-Bai. Ta denatikan. Denatikan.
-Bertso zaharrak eta?
-Ez horrela ez. Bertso zaharrak ez. Hemen lehengo txandan baziren, bai, hemen bertsuak, bi, neskak ta mutillak ta esan zuten oso polita zela. Ni itxera etorri ta ez nuen aittu, behintzat. Euskara ez dut ondo entenditzen, beste euskara hori. Euskara, gu, kastillanoz ez dakigu. Erdipurdi. Biñon euskara, gure euskara, oso diferentia omen da, ta telefonotikan norbaitek deitzen badu, ez dakit, neskakentzat, illobantzat, esaten diot: “Oye, por favor, habla en castellano porque no te entiendo”. Askotan esaten diot.
-A bai?
-Bai.
-Ta zuk, “markesaren alaba” ta…
-A! Kanta horiyek! Horiyek! Horiyek! Jesus Maria! Askotan, askotan kantatzen [ziogun]. Kanta politak ziren, e! Orduan! Bai. Ahantziyak. Uan ya ez diu kantatzen.
-Ta “Boga-boga mariñela” ta holakuak?
-Bai, bai, bai, bai. Sobre todo bodatan-ta, badakizu, pixka bat jan ta edan ta kantarika.
-Baiña labaderuan ere bai.
-Ui! Labaderuan? Iñor ez zen egoten hizketan, denak kantari ibiltzen ziren. Gehienetan kantarika.
-Orduan giro politta zen han…
-Bai, bai. Batzutan! Beste batzutan ez dakit zein zela ta “hi miño leheno etorri nan ni honara!” ta “aska hau niri tokatzen zian!” ta han badakizu. Zera ta.
-Burruka pixkat ere batzutan…
-Bai, bai, bai.

Egilea(k): Aitor Errazkin