Ganadua jetzi eta apaindu goizero

Transkripzioa

-Eta, goiz jeikitzen ziñan, ya zortzi urtetan itzai lanetan-ta aitzeko, ze ordutan jeikitzen ziñan, ta nola izaten zan eguna?
-Nik, jeneralmente, jeneralmente, eguneko… jeikitzia, bostak.
-Bostak?
-Bostak aldian. Goizo ez, ez. Beandugo ezta pentsatu ere. Ganadu-aldiya zen, ta haik garbituta jarri ein behar zian, ta gero esne pixkarra-edo kendu ta… Ama zena ere Errenteira bialdu behar zan ta, lanak zeuden ta [...] bostak.
-Bostak.
-Fijo! Bai, bai.
-Ta, jeiki ta lehendabiziko lana zein izaten zan?
-Lehenbiziko lana, oiñetakuak jantzi.
-Bai. Ze oiñetako?
-Abarkak.
-Abarkak.
-Abarkak, bai-bai, abarka; beti abarkak. Eta gero, lehenbiziko lana, ikuillua: haik garbittuta jarri, behar bezala zeatu, ta gero, jetzi.
-Ta garbittu ze itten zenuten, azpiyak atera?
-Bai. Azpiyak atera ta txarrantxa, ganauai txarrantxa pasa; zepillua ta txarrantxa pasa.
-Zer zan txarrantxa?
-Rasketa bat, illiak eta beste zikin pizarrak kentzeko, raka-raka, ta atzetik zepillua. Esku batin txarrantxa hoi, eta bestian, ba, zepillua, jeneralmente. Ta ya haik… Hori goizero. Garbitasuna. Azpiyak kendu, egunian hirutan. Guk beti egunian hirutan. Goizian, eguardin eta illunabarrin. Zepillua pasa, goizian, behin.

Egilea(k): Aitor Errazkin