Familiako emakumeak sareak josten

Transkripzioa

-Bai. Hola, eta gero, pues hortan hasi garen, hasi garen, hasi garen… Gero barkuak ttikiyak, ta sare ttikiyak, eta mordua atetzen zenian saria puskatu, ta itxera, deus gabe. Eta itxera etortzen garenian, arreba-ta hor zien, “jostunerak”, arreba-eta hor zien, ta etortzen zien ta faten zen atta o anaia, “zer?” “saria puskatu dugu ta etorri jositzera”, jartzera ondo, “bai, bai, etorko gera”-ta, han barkun bertan, […], jositzen ibiltzen zian.
-Eta zein ibiltzen zan jositzen?
-Arreba! Nere arreba! Gure arreba!
-Baiña emakumiak-eta, familiako emakumiak-eta?
-Bai, bai, familiako, zea, familiko emakumiak aproposak baziren, zeran, hortan […] zutenak, “sare berriya in bihar duk?” “bueno, bai”. Hamabost bat-edo, bost bat-edo hartu zuten, zerak, hoiek, lagunak, andriak, eta bat zen, zera, asko jakin zuena. Ta asko jakin zuena, ta bueno, “bihar ekarri holako piezak”. Piezak izaten zien holako piezak, fardun moduan ekartzen zuten saria. Biñon harizkua. Harizkua ta, bueno, “sare haundiya in bihar dugula? Bai, bueno, eingo diu”. Ta hartzen zuten holako makil bat bazuten, nebriyak, beste hainbeste, hainbeste, gero botzen zuten hola, iten zuten kortxu sartu, ta hola hartu, berunak ta zerak, eta listo. Gero zituzten hiru-lau eraztun, eraztunak, hola pasatu ta horrela pasatu eta itten zuen mutur honekin dena boltsa bat geldittu; gottitzen denian boltsa geldittu. Eta gero, arraia goitti ekartzeko, ein bihar duzu “manilla” deitzen diogu guk horreri; sariari, gotti, gotti, gotti ta gero jartzen zenian […], orduan salabarduakin, krak eta hmmm…, hmmm…, indarrak utzita […]

Egilea(k): Aitor Errazkin