14 urterekin hasi zen itsasoan lanean

Pasarteak jarraian erreproduzitu

Hizlaria(k): Martínez Lekuona, Akilino

Deskarga:

Bideo hau erabili nahi baduzu, jarri gurekin harremanetan eta kalitate onean bidaliko dizugu. Ez ahaztu mezuan HON-001-003 kodeko bideoa nahi duzula aipatzea: ahotsak@ahotsak.eus

Txertatu bideoa:

Tamaina:

640 x 480

960 x 720

Bere senideek lehenbizi baporea izan zuten eta ondoren motorra. 14 urtetik aurrera itsasoan lanean hasi zen familiaren ontzian .

« Aurrekoa Hurrengoa »

Proiektua: Euskal Herriko txori eta animaliak
Elkarrizketatzailea(k): Ainara Maia Urrotz - Asier Sarasua Aranberri
Data: 2007(e)ko irailaren 04a
Iraupena: 0:01:20
Erref: HON-001/003
Kodifikatzailea: Aintzane Agirrebeña
Emalea: Asier Sarasua Aranberri
Gaia(k): Itsasoa » Arrantzontziko bizimodua eta lanak » Arrantza-orokorra , Itsasoa » Lan-tresnak eta azpiegiturak » Ontzi-motak

Transkripzioa

-Eta zure aita hona etorri zanian zer egiten zun? Arrantzalia zan edo zertan egiten zun lan?
-Ez, ez, ez. Zera, marinan, Donostiyan zerbitu zuen, eta gero honuntz, gero gurasuak, andrian aldetikan, zea, anaiak eta zera in zuten hartu. Ta gero Hondarbikuk ere bai, hartu ta, behin bateko bajoriak edo hola ibiltzen zien! Baforiak.
-Baforiak.
-Bai. Pues han ibiltzen zen, arrantzan. Ta gero, bajore huraiek, zahartzean, eitten zuten kendu. Kendu in zuten. Ta gero jartu ziren “a base de” motorra. Motorrakin. Eta zuten, gerra miño lehenago, motorra, hamalauko zera, zaldikua. Eta ibiltzen geren familia guztiya han, ya kozkortu, hamalau urtetik hasi nitzen itsasuan. Hamalau urtetan, klaro, “uain baduk saoia, ta guazen, itsasuan hasi bihar duk”.
-Hamalu urtekin.
-Bai. Sartu gure barkuan, eta gero zerkua, zerku horiyek txikiyago zien, hor ehun bat metro baldin baziren, haundiyena, eta han ibiltzen geren.
-Antxoatan?
-Bai. Eta gero, sartzen garen, sartu dugu saria, eta martxa, itsasora. Hurrengo goizian, seirak aldera-edo, andare. Erne, erne! Aitak, aitak, brankan jartzen geren tente, ekusteko arraiak non saltatzen zuen, o txoriyak ze itten zuten…

Egilea(k): Aitor Errazkin