Iribar jatetxearen historia

Transkripzioa

-Eta zuk etxean aitari ta etxean laguntzen?
-Bai, bai, bai, hori da, berez ama ta're urte askoekin hil zian. Ama hil zan larogeta hamabi urtekin, ta aita're hil zan larogeta zazpikin horrela, baiño berak sasoia zakatenian eta nere gizona're beste lan bat egiten zuan, baiño gero jatetxian ya hasi giñan, eta indarra hartutzen hartutzen jun zan eta. Eta gero oain dala hemeretzi urte hil zan nere gizona, Marijen aita, eta geo beste alabakin segitu det jubila, jubilatu, nik utzi det esku onetan, o sea ke nere alaba beste soziyo batekin. Eta horrelaxe eta goyan daukagu ba, beti euki deu, e. Leno ere lotako tokia baiño igual hiru kuarto edo lau kuartokin, bi baño eta horrela. Oain ez, oain dazkagu gela bakoitza bere baiñuakin.
-Eta hola restaurana, jatetexe-jatetxia noiz jarri zenuten? Behin ezkonduta?
-Bai, bueno. Lenotikan eta ere hasita giñauben, baino gero jun gea mejoratzen eta. Gero asko nere alaba Pilik, ikasi zuan, Madriden ikasi zunian, rebistetan eta ere hola erten izandu du eta, ondo ein deu lana, o sea, bere tamaiña batian. Getayan daudez beste batzuek famosuak eta hola, baiña momentu honetan, momentu honetan, adibidez, zarrena restaurantia, zarrena, o sea, urte geyena daramakiguna gu gea.
-Iribar.
-Bai. Txikia, o sea, geo haundiyak, Kaia eta Elkano eta hoiek haundiak eta jarri zituzten baiño, antziñakuena guria da. Oain gero bestiak ba toki egokiyouan, edo hobeto, edo..., baiño nahi dut esan, gu ere gure tamaiñan ondo.

Egilea(k): Jesus Iribar