Maisu-maistrak elkarrekin ezkondu

Pasarteak jarraian erreproduzitu

Hizlaria(k): Espilla Sololuze, Jesusa

Maisu-maistrak herriko taberna batean zeuden apopilo. Udaldi batean ezkondu egin ziren. Salva Madinabeitia eta Máximo Martinez, izenak. Maisuak euskaraz ikasi zuen. Maisu ona izan ei zen. Maistra orduan txartzat zeukan, baina orain iritziz aldatu da.

« Aurrekoa Hurrengoa »

Proiektua: Lea-Artibaiko ahotsak
Elkarrizketatzailea(k): Nerea Goiria Mendiolea
Data: 2010(e)ko martxoaren 17a
Iraupena: 0:01:04
Erref: EBA-004/015
Kodifikatzailea: Juan Martin Elexpuru
Gaia(k): Ohiturak eta bizimodua » Hezkuntza » Eskola , Euskara » Euskararen egoera , Ohiturak eta bizimodua » Hezkuntza » Maisu-maistrak

Transkripzioa

- Eta horrek, maixu-maistrak, zer bizi zin bertan Etxebarrin?
- Etxebarrin bizi zin. Gero eurek alkarraz bizi, ezkondu ein zin. Apopillo be, leku baten eon zin taberna baten ta gero, udaldi baten ezkondu zin: Don Máximo eta doña Salva. Doña Salva Medinabeitia y Don…Oi amaa! Máximo Martínez.
- Ta horrek Máximok, zelan ba ikasi eban ba euskeraz, herrixen integrata egon zan-eta?
- Klaro! Eta hari interesau eitten jakon ikestie. Mutikuk oindiño neskak baiño gitxia jakingo eben; berak eukezan mutillek. Baiña maixu ona izen zan! Bueno, gugez ez eban euki hainbeste zer, baiña. Neuk be maistrie, ordun txartzat neuken baiña gaur, oindiño aintxiñe ez dala hilde, baiña Markiñen bertan hil zan; ze, alabie ezkondu jakon Markiñeko mutil bataz-ta, hamentxe hil be ein zan. Baiña sinpatikie eta maestra zera zan.

Egilea(k): Karmen Gisasola