Orrazkera eta oinetakoak

Transkripzioa

-Ta zuek pelukerira-ta ez ziñaten jungo...
-Eee... geren artian moztutzen genun guk, zea... bi ahizpok, batak bestiai moztutzen giñun. Oso ondo ez gendun ingo, baiño behintzat orduako... Baiño asko ibiltzen giñan hola ta!
-Eta ruluak jarri... edo orduan ze...?
-Ordun ruloik ba al genun? Ordun ba al zan? Ordun ez dakit, ez dakit… akaso pelukeritan izango zan, baiño gue eskutan ez.
-Eta zer zeon modan orduan? Ile motza, luzea…?
-Ba nik hola… melena zea bat ibiltzen genun guk, hola melena zea bat. Motxa.
-Eta belarritakuak-eta?
-Bai, belarritakuak bai, beti.
-Beti dotore...
-Belarritakuak bai.
-... dantzara juteko behintza bai, ez?
-A bai. Klaro.
-Ta zapatak-eta? Aldatu...
-Bai, zapatak zea... puskatzen bazian geok konponduta igual, geok ahal genun bezela konponduta! Jeneralian udara partian behiñik bin alpargatakin.
-Alpargatakin.
-Alpargatakin.
-Baiña alpargatak busti ezkero, geizki...
-Bai, baiño... ba! Ez genun ordun... sentitzen al da ba? Orduan ez genun sentitzen. Total, etxian lanian ari giñala´re bustitzen giñan. Ez zan oain bezelako erropik-eta laneako izaten, ta oiñetakoik eta... Oain bezela goantiekin-ta hola? Ezta pentsatu´re.
-Eta abarkak erabiltzen ziran?
-Abarkak? Bai, abarkak neguan ibiltzen genitun, eta udaran alpargata zaharrak. Zaharrak… puskatuak, baiño… bueno.

Egilea(k): Idoia Etxeberria (Badihardugu Euskara Elkartea)