Astoa eta otsoaren istorioa

Transkripzioa

- Beida, asto bat…
- Baiño… Itxoin, e! Zeiñi aittutakoa? Zuek…?
-Guk osobai, osobai, hemen. Hemen su-bajue zanen, honako hontan, ba,illuntzen, afalondon o… kontu zaharrak kontatzen. Harri. Asto bat emen zetorren Naparrotik ardookin ta biden ataa emen zitzaion otsoa. Ta asto horrek esan emen zion, larrituta-ta, klaro, ta: “Agur, agur, otsako”. Ta bestek kontestau emen zion, otsook: “Ongi etorri haizela astako”. Ta astoa larri, ta esan emen zion: “Deskuidon egarri baldin bahago, bazekarreat nahiko erari (edari)”. Ta otsook kontestau emen zion: “Ez nok, ez nok egarri baizik goseak natxok larri. Gaur gauerako afari behar zetuat hire buru-belarri”.
- Alaba: Aitte, aitte, kantatuz! Egiten dezu ba: “Agur, agur otsako…”
- Bai!
- Alaba: Kantatu! Baiña ez esan letra bakarrik!
- Utziazu! Baiño ulertu hor ze esan nahi dean. Eo… entenittu do.
- Alaba: … du doiñu bat.
- Bai, beira, e:

“Agur, agur otsako”.
Ta otsok kontestau emen zion: “Ongi etorri haizela, astako”.
Ta astok urdun kontestau emen zion: ”Deskuidon egarri baldin bahago, bazekarreat nahiko erari."
Ta otsok kontestau emen zion: “Ez nok, ez nok egarri, baizik goseak natxok larri. Gaur gauerako afari behar zetuat hire buru-belarri, tralara, tralara, tralara, tralara, tralara, hire buru-belarri."
Ta astok´e urdun zerbait pentsau ein behar ta esan emen zion: “Hor goien bazeok artalde, zakurrik ere ez dute. Hautza aurrena juten danantzako zikirio pare bat badaude."
Eta otsook kontestau emen zion: “Oiñean zeukeat arantza, nik ezin brinka haruntza. Ta hi hemen haukeala zetako joango neok haruntza, tralara, tralara, tralara, tralara, zetako joango neok haruntza."
Ta gero astok´e, joe, geroz eta larrigo, ta zerbait pentsau ein behar ta esan emen zion: ”Hor goien bazeok ermita San Bartolome deritza, gero jango banok ere entzun behar diagu meza”.
Ta hartan, ta astoa erminta hortaa jun die ta sartu da /sartua/ ta bi hankakin ostikoz jo ta itxi dio atea otsoori. Otsoa kanpon ta astoa barrun. Ta otsook esan emen zion; ez, astook esan emen zion: “Otso zaharra, gazie, gazte ta gaizki hezie, bihar jango banok ere badiat gaurko bizie, tralara, tralara, tralara, tralara, badiat gaurko bizie.
Ta bestek kontestau emen zion, otsok: “Asto zaharra, mukizu, maleziak ere baittuzu, nik hurruna harrapatzen zaittuan lekuan gehigo mezarik entzungo ez dezu, tralara, tralara, tralara, tralara, mezarik entzungo ez dezu.

Hoixe da dana.

Egilea(k): Alejandro Pulido