Lehenengo telefonoak

Pasarteak jarraian erreproduzitu

Hizlaria(k): Mitxelena Illarramendi, Mari Karmen

Deskarga:

Bideo hau erabili nahi baduzu, jarri gurekin harremanetan eta kalitate onean bidaliko dizugu. Ez ahaztu mezuan USU-001-012 kodeko bideoa nahi duzula aipatzea: ahotsak@ahotsak.eus

Txertatu bideoa:

Tamaina:

640 x 480

960 x 720

Tabernetan eta dendetan hasi ziren lehen telefonoak agertzen. Usurbilen, hala ere, beti ezagutu ditu telefonistak.

« Aurrekoa Hurrengoa »

Proiektua: Euskal Herriko Ahotsak
Elkarrizketatzailea(k): Idoia Etxeberria
Data: 2010(e)ko otsailaren 25a
Iraupena: 0:01:15
Erref: USU-001/012
Kodifikatzailea: Irati Lizeaga
Gaia(k): Lanbideak » Beste batzuk , Herria, azpiegitura » Berrikuntzak » Aparatuak, objektuak

Transkripzioa

- Eta telefonorik ez zan egongo?
- Ez, telefonoa... jesus! Nik ez dakit, baina telefonoa, aurrena-aurrenan gure aman-ta etxe hortan zan, hola, taberna ta denda-ta zan, aurrena-aurrena han. Eta gero, ba, horixe, ba, hori, etxetan-ta hasi zan, baiño, uf, gutxi ziran telefonoak oso. Ni goatzen naiz, ni lanean hasi nintzanian, ni hasi nintzan berroigeita... e... berrogeita hemezortzian ikastolan, eta, eta bueno, oraindik etxean ez gendun guk telefonorik.
- Eta Usurbilen bazegon nonbaiten telefonoa, publikoa edo?
- Bai, bai, ta Agiñan ere bazegon parrokian, zera, apaiz-etxean zegon telefono publikoa.
- Eta Usurbilen?
- Ta Usurbilen bai, telefonistak beti izan dira, hantxe.
- Non?
- Bai, bueno, ba, Etxebeste kalean, Usurbilgo frontoian ondo-onduan, bai.
- Eta bat baino gehiago orduan telefonistak?
- Ez, bueno, telefonistak deitzen genien zergatikan Telefonican lan egiten zun hoietako batek, ta baino ez, etxean, etxean zegon han, ba hori, telefono... bai, publikoa.

Egilea(k): Josu Diaz de Otalora