Auzoko umeak mozkortu

Transkripzioa

-Hori be ez dau txarto. Ni ta nire lengusinai ba gaztetxuk, zortzi-hamar urte eta han auzoan mutiltxo bi eta emoguzen meriendea mutiltxuri ta meriendeaz ardaua. Kontu [¿] atara, guk euki genduzen orduen zortzi-hamar urte eta bueno [hor juan zien] umeak erdi tontotute . Eta esan nontsen lengusineri: “Juani, ia honek umeak nora eroan ber di?” “Ba etzera, euron etzera” eta bat “nik toñue gure dot”, ene! eta besteak lo. “Ze ein dotsezue umeari?” eta guk “Ezebez! Meriendea emon.” Eta “Jesus zer dekie ba? Bata toñun eske ta bestea lo”. Horretan pasa zan dana, akabe seakabo, [ia esan] gendun, [ia ez duen] ekarten umek hona. Biok olgeku e baie umeak dauezela euron lekuen. Oin [aiegau za] “berda”?
-Alaba: Mozkortu ein zenduen umeak. Ta nire lobeak, akordeona, akordeonea euki zon zure arrebeak, akordeoia euki zon.
-Nok nire nebeak? Bai, baia hak koitaduek ez ekin, zer jakingo zon ba, ez eben euki estudiorik.
-Alaba: Harek umeak haren bile egon ziren, toñoa eskatan, ama.
-Ai, mutiltxue? Bai baie esan dot ba toñuan eske; “nik e toñue gure dot, nik e toñue gure dot” ta bestea lo. “Zer deke honek umeak?”. Hor akabe zan asuntua, gero, gero datozenak.

Egilea(k): Jaione Gisasola