Lehengo bizimodua: egurra eta beldurra

Pasarteak jarraian erreproduzitu

Hizlaria(k): Telleria Ordozgoiti, Laureano

Deskarga:

Bideo hau erabili nahi baduzu, jarri gurekin harremanetan eta kalitate onean bidaliko dizugu. Ez ahaztu mezuan SEG-013-036 kodeko bideoa nahi duzula aipatzea: ahotsak@ahotsak.eus

Txertatu bideoa:

Tamaina:

640 x 480

960 x 720

Garai hartako sermoiak oso gogorrak ziren: infernua, bekatua... Laureanok gogoan du nola azaldu zieten eternitatearen esanahia. Denak ikaratuta egoten ziren Misioetan. Lehen astero konfesatu behar izaten zuten. Gaur egun, egoera asko aldatu da. "Lehen dena bekatu, eta orain dena libre"; horri buruz egindako hausnarketa kontatzen du.

« Aurrekoa Hurrengoa »

Proiektua: Euskal Herriko Ahotsak
Elkarrizketatzailea(k): Itziar Pildain
Data: 2011(e)ko azaroaren 30a
Iraupena: 0:02:40
Erref: SEG-013/036
Kodifikatzailea: Eider Etxeberria
Gaia(k): Ohiturak eta bizimodua » Erlijioa » Elizaren indarra , Ohiturak eta bizimodua » Erlijioa » Elizkizunak eta otoitzak

Transkripzioa

- Garai hartako sermoiak, nolakok zian garai hartako sermoiak?
- Puf... sermoiak zien garai hartan... infernue ta bueno, bueno... gogorrak, izugarri gogorrak. Dana pekatue, dana infernue ta danak kondenauta infernun erdi-erdia. Ta infernue zan sutako leku bat bizi guztin sutan eotekoa. Hola esplikatzen zuen. Beno, hori esango dizue gure garaiko danak esango dizue /esangoizue/. Infernue... Pekatue eitten bazendun, infernua, infernun erdi-erdi-erdia eta bizi... eternidade guziako. Bizi guziako. Ni aittuta nau sermoian eternidadea esplikatzeko, bukau eziñe esplikatzeko, beittu –esaten zuen– pekatu ein ta infernun erdia erretzea, eternidade guzie. Eternidadea esplikatzen zuen hartu bola bat mundue bezelakoa, ehun urtetik behin txingorri bat pasau eta bola hura gastau eingo lokela infernue bukatzeako. Eizu pekatu! Horiik guk aittu dittuu.
- Hori zeak esan zun, apaizek?
- Bai, apaizek, bai, bai, bai, bai. Eta PEKATUE! ta danak ikerauta. Izugarrie izaten zan. Misiok izaten zien.
- Bildurra...
- Bildurra, bildur ikeragarrie. Oain mutikoi esaiezu. Ordun konfesau ein behar izaten zan astero, konfesau. Ta beittu ze aldaketa ein don. Lehengon nere biloba hamar urtekoa eaman non kanpantorrea errelojui kuerda ematea. "Aittona hau zer da?" esan zien konfesionarioatio. Klaro, ez nekin zer erantzun. Ze esan behar dizut, pekatue ez dakie zer dan. Zer esaten ziñon? Ta gero barkau? Zer da hori? Pixkat diximulau nion eta "arriba". Ez dakizu zer esan. Ta gu baiño gehixiokok ez dakie. Zuk mutikoi galdetzen badiozu: konfesionarioa zer da? Oain ez dao ez pekatuik, ez zeaik, ez besteik, ez... ezer ez dao. Dana, dana kondenatue zan. Eozein pekatu... pekatun hiltzen baziñen, infernun erdi-erdia. Beittu ze eternidadea zenduken, e? Eta gizon batek esan zien nei –hau anekdota bezela esango dizut–, gizona, klaro, hura ere zan ba... ni baiño –oaintxe dala hamar bat urte esan zien hoi– bastante zaharragoa zan: "Ze iruitzen zak Lauriano, ze iruitzen zak, gure garaien dana pekatu, dana pekatu. Ordun danak kondenauta ta danak infernua, ta oain dana libre –esan zien–. Ordun infernua jun zienak oain kejauko dittuk ba?". Filosofie. Klaro, ordun dana pekatu, ordun dana kondenauta, ta oain dana libre. Oain pekatuk, bueno... "Ordun infernua jundakok oain kejauko dittuk ba" esan zien. Ta hola zan ordun, hola zan. Bildur baten hazi giñen gu, egur baten ´e bai. Hala´re, bueno, zeoze irten ein giñen. Ez dakit...
- Hoixe, bai ba!
- Oain, egurre ta bildurre, egurre ta bildurre.

Egilea(k): Maddi Ormazabal Sudupe