Ganadua izan arren, plazan saldutakoarekin aurrera

Transkripzioa

- Ta zaldidxen ibiltzen ziñien beti? Astorik ez zenduen euki?
- Ez, astorik ez gendun euki. Muli Auki gendun, baiña ño! Terku zan muli, muli ez da ona, bueno ona ez, biharreako bai e! biharreako fiñe da, bai. Ganaduen aurrin-eta tiretzeko-ta ona da mandu, edo muli, mandu ez zan muli zan. Eta baiñe kaballue eukitzen gendun jeneralin, kaballo baltza, txarra, gaiztu zen. Bakizu ze eitzen eban? Ikusten ebanin arkadi, arkadi handidxe euela-edo ikusten ebanin, pentsau animalidxe zelako listue, juten zan atzeara atze-atzera, ta inddar guztidxeaz tiretzen eban, ta zoze, apurtu edo zozer eingo eban, marki da hori gero e! ta ez gakon hori kostunbri juten gero e! ez terko […]. Ostantzien ona zan e, mantsu zan, baiñe.
- Ta ze beste, ganaue-edo ze euki zenduen ba?
- Sei behi ta horixe, bost txahal izeten zan. Baiñe ordun esaten notsan nik aitte difuntuai: “baserridxe ondo ibiltzeko, hillin txahal bat saldu biher dogu aitxe, ostantzien ez dau balidxo”, esaten notsen, ze sueldorik, eskerrak plazaku, egunin egunin egunin egunin plazaku, ba handik eitten zan asko. Bestelan, ze ordun kontribuziñoi be pagau norberak pagaten ta errenteruk giñen, ta kontribuziñoi be norberak pagaten eban, hori gogorra zan e! Eurek uzabak pagau biharreñin kontribuziñoia errenteruk pagau biher izeten eben, bai guk errenteruk geuk pagaten gendun. Gero, aparte ba urteko zera.

Egilea(k): Nerea Goiria Mendiolea (Badihardugu Euskara Elkartea)