Nikolas Lopetegi Aiestaran

Lezoko Herriondo bailarako Miura baserrian jaio zen Nikolas. Ama Miurakoa zuen; eta aita, berriz, Olamarta baserrikoa. Ez egunero, baina tarteka, abisatzen ziotenean, Pasai Antxoko portuan egiten zuen lan aitak. Lanpernak ere hartzen zituen Jaizkibel atzeko arroketan. Bildutako lanpernak Donostiara eramaten zituen amak, bertako hoteletan eta jatetxeetan saltzera. Zazpi bat urte zituenerako, aitari laguntzen zion baserriko lanetan, behiak zaintzen... Astelehenetan, Irungo feriara joaten zen aitarekin eta amarekin, baserrian hazitako txerrikumeak saltzera. Tarteka, Oiartzungo astelehenetako feriara ere joaten ziren. Lezoko Gurutze Santuaren plazan zegoen eskolan ibili zen Nikolas: Irene Gezala izan zuen irakasle, eta euskaraz ikasten zuten. Hogei urterekin, soldadu eraman zuten; beste hainbat euskaldunekin batera, Burgosen, Jakan, Leridan eta Valle de Aranen egin zituen egonaldiak; Pirinio ingurukoak oso baldintza gogorretan egin zituzten, elur eta izotz artean. Ia hiru urtez egon zen soldadu. Soldadutzatik bueltan, Pasai Antxoko portuan aritu zen lanean eta gero 38 urtez Errenteriako Papeleran, bertan jubilatu zen arte. Lopene baserriko Anselma Salaberriarekin ezkondu zen, Miuran jarri ziren bizitzen, eta baserriko lana paper-lantegikoarekin batera eraman izan du. Bere amaren kantuzaletasuna eta ahots ederra ditu gogoan. Amona ere kantaria zuen, herrian abeslaria behar zutenean bere amonari deitzen ziotela gogoan du. Seme-alabekin bizi da Miuran.