Bueltan, ume denak frantsesez

Transkripzioa

-Madalen karrikan etziñeten egon?
-Bai. Urte bat egondu giñen han, ta niretzat tokirikan ez zen lotakotz, ta tia Zelixanian. Ta buruz buztan lo iten genuen biyek.
-…
-Bai, hori. Lau famili bizitzen giñen, ta labatikan hiru etorri berriyak, ta denak, ume denak dena frantsesez hizketan ibiltzen giñen. Eta total ke Daniela, Daniela beti ikusten giñen, hori bai gogorra zela, eskolara juatezkuan ta mezara juatezkuan, igandetan, beti ikusten giñen, beti topatzen giñen: bera alde hartatik eta gu hemendikan, biñon gero frontoienetik barrena leku beratik. Ta beti bat bestiri begira ta sekulan, hainbeste denboran, sekulan hitzikan egin ez. Beti bata bestiri begira ta arrut norbere aldera. Ta ni beti pentsatzen: “hau Hondarbikua dun ba, hau Hondarbikoa dun …”, gero lagunak. Etorri giñenian, gu biñon egun batzu lehenogo etorriyak, eta etxe berian. Gero launak ein giñen ta uaindikan, gaixua, uain ez da atetzen ere… Biñon denek, zera, denak frantsesez hizketan eta famili bat bakarra, batere […] ta erre-erre iñak beti. Ta klaro, ume asko giñen, hiru familiyatan, ume asko giñen, ta haieken beharrik ez guk! […]. Zera ta, zure lagun hura nola izena zuen, Ama Maria Dolores, Niko! Nikon ama ta, Nikon ama ta, zera. […] Eta gero, pixkan-pixkan, pues… Bueno, nik ez dut ahantzi, behintzat! Danielak ez dut uste hitzik iten duenikan ere. Ta guriak, pues, Fermiñek bai, egiten zuen. Klaro, denbora gutxi diferentzia genuen, biñon beste denak, bueno, anai zaharrenak bai, entenditzen zuten, ta han, hok bezela, esaten zittun gauzak, eta, biñon ni ez.

Egilea(k): Aitor Errazkin