Larruskaindik Mendarora joaten zen zaldiz ogi bila

Transkripzioa

- Aitta zuk zenbat urte zenittula hil zan?
- Aitta hil zan, ba, nik... sei urte uste dot nittuela. Bai, sei urte. Pulmonixia edo holako batek hartu ta...
- Eta zertan itten zeban lan aittak?
- Basarrixan.
- A! Baserrixan itten zeban?
- Ta nunbaittera jornala [irabaztera] juten bazan ez bazan, basarrin batera edo, ba, basarriko zerakin danok.
- Eta etxeko gauza guztixak amak itten zittun?
- Amak. Amak eta lagundu gaztiak ere bai, baiña, behintzat, amak hango jentia edo... Ogittara-ta be... Ogittara Mendarora juaten giñan. Neu juaten nitzan, gaiñera, gehixenian, kaballo haundi batekin. Jarri kaballo gaiñian ta kaballo gaiñian etorri, ta ekarten nittuan hamabost eta hamasei ogi-ta. Ogixak laukuak, e! Horrek haundixok. Ta etorten nitzan Mendarotikan hona, Ospas, ez dakit, entzunda egongo zara, igual, Mendaron...
- Bai, bai.
- Hortik Arnoatera, behetik gora, behetik gora. Ta horra etorri ta, lehelengo, panaderuak ogixak sartzen ziazen kaballuan sarietan, ta han sarietan sartzen ziazen bost bat, ta gero, zakuan gaiñerakuak, zakukuak ipiñi gaiñian. Ta Ospas onduan jarri neu gaiñian, ta gaiñian etxeraiño, zaldixan gaiñian ogixa janaz. Ogixa janaz. Sasoi haretan! Gustora [hala be]!
- Eta amona... bueno...
- Amona hil zan gerra... ni gerra-denporan juan nitzan gerrera ta, ni gerran nauen. Amona hil zanian ni Kataluñan nenguan, Kataluñako frentian, Leridan.
- Eta zuekin bizi izan zan amona Elgoibarren?
- Bai, bai, bai. Ha, amona, Elgoibarren hil zan.
- Etorri zan bizitzera zuekin, ezta?
- Bai, bai.
- Ordun, etxian egon ziñeten: sei anai-arreba, ama eta amona?
- Bai.
- Eta amona, ezta?
- Amona. Bai. Amama hil zan larogeta hamaika urtekin, eta ni nenguan zerian, Lerida onduan, frentian.

Egilea(k): Aintzane Agirrebeña (Badihardugu Euskara Elkartea)