Eskolara joan aurretik esne-partitzera

Transkripzioa

- Alaba: Zuk ibiliko zendun, ba, dirue?
- Bai, nik esnekin.
- Alaba: Kontau zazu, ba…
- Ni esnek… gero.
- […], ez? Kalera jeistea gauzak saltzera?
- Bai, gero ni kalea. Ni hasi nitzen hamabi urtekin… Bai, beatzi-hamar. Beatzikin hasi nitzen amai laguntzen esne-partitzen. Ama jesten zan mandokin —zaldi bezela [mando ez], mandokin— zestotan marmittak zittula eta esne-partitzea. Eta ni beatzi urtekin… Klaro, zortzi urtekin hasi nitzen eskolan.
- Alaba: Ze eskolatan?
- Karmelitatan. Karmelitak giñuzten garai hartan. Eta este…
- Alaba: Beatzi urtekin…?
- Beatzi urtekin ni eskolaa jun behar non. Amai launtzen nion goizen bi edo hiru esnezalei partitzen. Ematen zin marmit txiki baten bi litro aldiko eamateko pisutaa. Akordatzen naiz egun baten —lehen´e esango nizuen ta— este… banoa behetik gora ta distraittu naiz nunbait ta estrapozu in det…pff! deskansillo baten marmittak… bi litrok han jun zien. Eta Polancona zan, pastelerin, gaiñen, gaiñea, eta “¿Qué pasa? —esan zin— ¿Qué te ha pasau?”, “Es que me he caído”. Umea ni, beatzi urtekin. “Que me he caído” eta “No te apures, no te apures, ya te recogeré yo. Tú vete, ya recogeré.”. Jun amana, berriz hartu esnea eta ya eaman nion. Ordun zan Geberanai. Eta hola. Eta gero hortik aurrea… Zer zan ordun?
- Alaba: Bai. Eta, bueno, ze eamaten zenioten…
- Hori da. Bezeroak izaten ziren orduan, ez?
- Bai, bai. Ta ni…
- Ez ziñeten plazara jeisten…?
- Ez.
- Zuzenean bezeroengana…
- Ez, ez, zuzenean etxetaa. Ta ni pasatzen nitzen hoeita bi hoita lau sukaldetatik.
- Egunero?
- Eunero. Bati litro bat, bestei litro-erdi bat, bestei litro t´erdi, bestei bi litro… ekartzen nittun berrogeita piko hola litro. […]. Klaro, beatzi behietatio… Eta…
- Eta esneaz aparte beste zerbait ekartzen zenuten edo…?
- Ez. Babarruna jenealen. Babarruna.
- Alaba: Arrautzak?
- Arrautzak´e bai. Bai. Behie… ardin… o… oillon arrautzak. Baita, hoi´re bai. Baiño ordun jende gutxi… arrautzea erosi eitten zon edo ez dakit ze eitten zon. Guri gutxi eskatzen ziguen.
- Eta barazkirik? Porruk edo…?
- Ez, hoi ez zan saltzen, saldu batez, etxeako. Eitten gendun, baiño oain bezela ez, e? Ordun…
- Askoz gutxiao, ez?
- Askoz´e gutxiao. Ordun ez zan baserrin lan eitten baatzan. Oain norberak gehio itten deu orduun baiño.
- Bai, ez? Orduan soro haundiak garia ta…
- Garie ta artoa, babarruna, patata… hori bai.
- Eta bedarrondua, ez? Arbia edo dena delakoa ganauarendako.
- Bai, bai.
- Alaba: Porruk saldatako?
- E?
- Alaba: Porruk? Porru-patatak…
- Porruk. Porru-patatak jaten zin gauen, gauero, afaltzeko.
- Alaba: Afaltzeko porru-patatak…
- Gauen afaltzeko porru-patatak gauero.
- Orduan ama ere mandoar… ama jeisten zen mandoarekin eta marmittekin ta…
- Bai, ta geo gaiñeen juten zan gora.
- Alaba: Mando gaiñen…
- Mando gaiñen, ni´re hala ibiltzen nitzen.
- Alaba: Ogik hartuta…
- E? Ogik-eta hartuta, etxeko behar zana eta… Oain bezela ez zeon supermerkauik eta ordun ezerre, denda txikik. Ni, este, Joakina Aldaregia… handi ibiltzen nintzen.

Egilea(k): Aintzane Agirrebeña (Badihardugu Euskara Elkartea)