Gerra garaian baserrian lan handia egin zuen

Transkripzioa

- Ai zea... gerra aurreko kontutaz ai zea zu.
- Bai.
- Ta orduako holako zea... liskarrak eta?
- Bai. Bai, bai, gerra aurria [eon] zan. Gero gerra etorri zan. Eta aitte, aitte zana, hola eskuk okertu zitzazkion, zeak, reumak, baiño... baiño... kozkorrak ateata ta. Bi anai soldau eta, zaharrena libratzeko, hirugarrena soldau jun zan. Eaman zuen. Eta, aizu, aittek ardiei lepoti heldu, eta ahizpa —hil zuen gaixoa, nere aurrekoa zan—, Maria izena zuna, eta, harek eta nik ardik jetzi. Guk ze jetziko giñuzen?
- Zer ziñaten txikik ordun?
- Txikik? Bai, nik hamar urte, nik hamar-hamaika urte nittun. Eta hamasei urtekin aitte ta ama hilda geldittu giñen. Pentsa ze pasatakok gean!
- Ta zuek ordun, gerra aurretik, hoixe, baserrin, eskolan ta hola.
- Bai.
- Ta gerra garaian ze kanbio izan zan o zuek nola bizi izan zenduen hoi ?
- Gerra denboan? Ba guk lana in behar ordun’e. Bai. Leheno esan dizutena, artzai ta, etxeako… etxen lan… bueno, uain bezelako ganau taldeik-eta ez, bost behi izaten zien. Eta hairi jana eman ta, hairi arbie ekarri ta, belarra ta [udaran] belarretan ta… Ene! Ni ez nintzen aitzen, baiño nere ahizpa segan aitzen zan belarra ontzeko ebakitzen. Pentsa ! Aittek, aittek ez zun… harek ez zun [gixajok]. Ta ama, berriz, enbalidua gendun.
- Ta anaiak soldadu.
- Anaiak soldadu, ta han zien mixerik. Gero anai gaztea, ni baiño gaztegoa, hue etxen zan, hue etxen eoten zan. Ta, bueno, aittei ta [lagun]. Bai, endredoa zan ordun´e ta! Ez oain [aiñe] ardi pentsuk-eta ematen-ta ordun ez zan, baiño haik zaindu in beharra zeon. Ta gero gazta in behar ta, arkume ta... uf!
- Lana sobran.
- Bai, bai.

Egilea(k): Alaitz Urkizu Elizetxea