Toribio zapataria

Transkripzioa

- Jo, beste oso ona zan Toribio. Jo, Toribio zan santu bat. Toribio zan Prontxin anaia. Esan dizuet Prontxin anaia. Ai, “¡Qué famoso, qué famoso!”. Ze grazia itten zian. Zeuken, bueno, hau bai ez dakit…
- Bai, bai, bai, segi, ondo ai zea.
- Zapatak konpontzen…
- Ba oso gizon ona, oso gizon, santu bat, santu bat zan.
- Txintxoa.
- Txintxoa? Bua, oso ona! Ta zeuken, [...]’e, este, hor denda dao oain hor.
- Olatzen, bar...
- [...]
- A! Mertzeria daon hortan?
- Bai.
- Hori zan Toribio. Toribio zana...
- Zapata-konpontzailea.
- Eta zeuken, esaera bat baiño, zapatak hemendik hasita hareaiño, baiño ez ordenatuta; dana bata besten gaiñean. Eta amak esaten zian: “Prontxio, jun zaittez, ta aber, konponduko du Toribiok”, eta jun nintzen, eta “Toribio, amatxok, amatxok esan dit aber…”. “Ba ez, ba. Bihar sinfalta!”. Hurrenguan’e “Prontxio, jun hai, inda eukiko ditu ta”. Jun nintzen, ta juten nintzen ta “ba ez! Baiño bai, bihar bai e? Bihar seguro zeatio…”. Jo, hasten zan billatzen… nola billatu han! Pillo bat. Baiño hor, hemendik hasita hareaiño e? Joe. “¡Qué famoso era!”. Gizon ona, elizkoia, bueno... Ta hoi Txindokia ere iyotzen zan, garai hartan ta eosten zituen e? Baiña oso oso oso... aber eske holako gauzak. Enfin.

Egilea(k): Eider Etxeberria (Badihardugu Euskara Elkartea)