Mairuek bortxa ez zezaten ezkutatuta; esne-kantinak hustu zizkieten militarrek

Transkripzioa

- Ta gero nik, hamaika urte eitteko egon nitzen, ta orduen amak-eta esaten ostien /esatestien/, ba zuk Abarsolora joan biher dozu /bizu/, hara Kortezubin tia batenera, amuma ta ni joaten giñen hara, ta han egon giñen luzero, ta nik moroak jan ez dizen-edo, moroak artape ez dizen, ze moroak egon ziren Merceden. Merzeden bonbardeoko ostien moroak egon zien. Hor, Merzedeko konbentuen, kuartela, moroana, ta klaro gero akorde dxaten niri, moroak-eta… “zu gaizto parete zara eta ez dakit zer /ez dait zer/” , moroak zertun ez distien, niri kontixu amumak eta eskutxeu, ta egon giñen hor e, tia batenien, lehengunien hildden lehengusiñe?, harexen etzien, ta harek egon zien neska bi. Ta ni hiru, ta nire ama be han egon zan, ta tia Martzelinak-eta be, harek urteten otsien /urtetetsien/, soldaduek e hori atera, ta gu eskutxetan goidxen, bioleu ez gintzezen. Gero akordeu eitte ixen dxatez niri be horrek. Bioleu ez dixen. Ez dakizu zer dan bioleu?
- Bai, bai.
- Gero akorde neuri be eitte ixen dxatez horreik, gu zegaitxik ama-eta gordetan gaittuen orduen be, ze txarrikeri handidxe ibil zen ba soldadu-eta ta gero militarrak sartu zienien, Jenaro etor dxakun hara Abarsolora. Ta eneeeei! Etzera etorteko ogi zuridxe ekar deuela-ta etor giñen kantintxu bete esnegaz, ama ta ni etxera, ta etxera orduko soldaduek kantiñe hutsittu ein oskuen /einskuen/, tragoka, tragoka, tragoka. Ogidxe jan ta esnie dana hutsittu.

Egilea(k): Estiñe Astorkia