Goizeko ezkila jotzeak

Transkripzioa

- Argi-ezkila jotzen zen goizeko zazpietan. Eta gero jotzen zen zazpi eta erdietan anuntzioa, meza zortzietan dela erran nahirik, deia. Hark deia nahi zuen izan. Argi-ezkila zazpietakoa eta deia, gaur justu, don! don! Ezkil handia, don! Ja argi-ezkila, ja... ja badakigu argi-ezkila ja... zazpiak direla. Eta, hori... zazpi eta erdietan deia, horrekin mezara… joateko zera zen. Eta zazpi eta erdietan berriz, gu monagilloak, tin! tin! tin! ordu erdi batez, zortziak bitarteraino, eta zortzietan gero meza.
Gero kontsagrazioko denboran, Santus-ko ondotiko zera hartan, jotzen zen txirrintxia, txirrintxiekin, trin! trin! trin! Jotzen, eta, jo behar zituen ezkilak hiru dum-dum-dum! Eta gero kontsagraziokoan, hura, apezak belaunka egiten duelarik edo ostia altxatzen duelarik hura, dum! Bakoitza.
Eta lehenago bazen bertze ezkila jotze bat ere, hori... arratsaldeko hiruretan, hiruretan Jesukristo hil baitzen a las tres de la tarde, hil zen, eta haren seinalea, rekuerdo bat, hiruretan jotzen zen.
- Eta nola zen?
- Hura, don! don! don! Zen hiruretan jotzen zena. Bua! Eta ni neroni... afizio ikaragarria nik hori, ezkila jotzeko eta, beti monagillo ibilia horrela, eta, eskolatik maestroari pixa egiteko permisoaz galdetu, eta jakiten genuen hirurak puntu erlojuari begiratzean, orduan ez zen erlojurik eskuetan, baina, orratzak eta ikusten nituen e... elizakoak eta, dak! atera, eta igual guhaurek jo hura, gustura! Bai, gustura! Hura, hiru, hiru ezkilak jo… jotzen genituen.

Egilea(k):