Komunaren itxurak arduratuta

Pasarteak jarraian erreproduzitu

Hizlaria(k): Etxeberria Amiano, Eusebia

Errentan bizi ziren jabeak ez zielako sekula etxea saldu nahi izan. Sestaoko izeba-osaben bisita jasotzen zutenean, baserriko komunaren itxurak arduratzen zituen. Garoz estalitako zuloa zen azken finean.

« Aurrekoa Hurrengoa »

Proiektua: Legazpiko ahotsak
Elkarrizketatzailea(k): Aitziber Otegi
Data: 2010(e)ko uztailaren 19a
Iraupena: 0:01:27
Erref: GAB-004/007
Kodifikatzailea: Izaskun Gaston Balerdi
Gaia(k): Familia eta harremanak » Lagunartea eta familia » Etxearen egitura

Transkripzioa

- Zuen etxea zeona zan ala errenterok ziñeten?
- Gu errenterok, errenterok. Ez ziun saldu nahi izaten.
- Zenena zan etxea?
- Azpeitiko... “¿cómo era? ¿cómo era el apellido?” Irizar? Oain ez dauket hoixe gogon. Matrimonioa bakarrik bizi zien, ez zeukeen umeik, eta ez ziuen saldu nahi izaten. Ta gure etxea, festatan, jendea etortzen zikun, Bilbaoti, zeati aman anai bat eta ahizpa zana're bai —ahizpa geo hil ein zan—, Bilbaon bizi izan zien, en Sestao. Anaiek zauken tienda de ultramarinos. Eta, zer nijon esatea?
- Ez zizuela saldu nahi etxea.
- Ez ziuen saldu nahi izaten. Eta, klaro, guk bai, esaten gendun, horik datotzenen, baiñuk eta gauzak, porque había... baserrikoa.
- Nolakoa zan kumuna?
- Ba, nola esango dizut ba? Beheran garoa botatzen zon gure aitte zanak, y nada más.
- Zulo bat, eta handik.
- Bai. Hemen'e halaxe zan.
- Garai baten, etxe ia danetan.
- Bai, danetan, danetan.

Egilea(k): Aimar Maiz