Mikel Salaberria Kortaberria

Lezoko Kale Nagusiko 27an, Mandazañania etxean, jaio zen. Aita etxe horretakoa zen, ama berriz Errenteria-Oreretakoa. Ez zuten animaliarik etxean, noizbait behiren bat izan bazuten ere. Aitak Errenteria-Oreretako paper-lantegian egiten zuen lan, administraria zen. Eskolan, Lezoko eskola publikoan hasi zen baina laster aldatu zen Errenteriako Aierbe ahizpek zuten eskolara.Hamabi urterekin aitaren aldeko osaba-izeba batzuek zuten baserrira, Martixkoneara, joan zen bizitzera. Osaba-izeba horiek ez zuten seme-alabarik eta Mikel baserriko lanetan laguntzera gero eta maizago joaten zela eta, bertan bizitzen gelditu zen. Osaba-izebei baserriko lanetan laguntzeaz gain, kanpoan ere egiten zuen lan, Oiartzungo enpresa batean bulegari bezala. Baserria baino pixka bat goraxeago egon ziren 36ko gerrako langile-batailoietan aritu ziren trabajadoreak, Martixkoneatik goraxeago zuten akanpalekua eta Mikelek oroitzen du nola zeuden antolatuta. Elias Salaberria Lezoko pintore ospetsua, bere osaba zen, aitaren anaia. Txikitatik ezagutu zituen liburuak etxean, liburu haietatik irakurzaletu zen eta geroztik ez dio irakurtzeari utzi, egunero egiten du bere saioa. Emaztea eta bi semeekin bizi da Martixkonean, osaba-izebarekin bizitutako baserrian.Beti izaten ditu liburu bat edo beste sukaldean eta gogotsu aldarrikatzen du liburuak ez direla apaletan edukitzeko irakurri eta eskuartean erabiltzeko baizik. Garai batean Lezon zegoen baserritar giroa desagertu dela dio. Bide horretatik kezkaz bizi du euskararen etorkizuna, belar txarra bezalakoa izatea nahiko luke, galtzen ez dena.