Plaza zaharra

Pasarteak jarraian erreproduzitu

Hizlaria(k): Osa Unamuno, Maritxu

Deskarga:

Bideo hau erabili nahi baduzu, jarri gurekin harremanetan eta kalitate onean bidaliko dizugu. Ez ahaztu mezuan EIB-025-010 kodeko bideoa nahi duzula aipatzea: ahotsak@ahotsak.eus

Txertatu bideoa:

Tamaina:

640 x 480

960 x 720

Plaza zaharra. Behean arrandegia zegoen, goian harategiak, berdura... Harategian behi eta txerri okela. Eibarren denetik zegoen. Oiloak bizirik saltzen ziren. Berak ere lumatzen zituen. Ez zen oilaskoa egunero jaten. Arrandegian, legatza, antxoak, sardinak; bera ere laguntzen egoten zen. Erreal bat platerak.

« Aurrekoa Hurrengoa »

Proiektua: Eibarko ahozko ondarea
Elkarrizketatzailea(k): Asier Sarasua Aranberri
Data: 2007(e)ko abenduaren 26a
Iraupena: 0:02:30
Erref: EIB-025/010
Kodifikatzailea: Idoia Etxeberria
Emalea: Asier Sarasua Aranberri
Gaia(k): Baserria » Baserriko lanak » Herrira saltzera, erostera , Ohiturak eta bizimodua » Elikadura » Jatekoa eta edatekoa , Lanbideak » Batetik bestera zebiltzanak , Baserria » Baserriko lanak » Baserriko animaliak

Transkripzioa

- Eta plazia, esan dozu, plazia, orduan, ondo ezautuko zenduan plaza zaharra.
- Ondo, ondo.
- Han ze saltzen zan han plazan?
- Danetik. Beheian arrandeixa ta eskillarak igota, ba, karnazerixak eta berduria ta dan-dan-danak. Plaza edarra zan ha.
- Eta karnazerixia ta, ze izaten zan orduan okelia…?
- Ona
– ...txarrixa edo bildotsa edo…?
- Ez, ez, ez. Terneria eta txarri… zera be bai okelia, baiña danetik egoten zan Eibarren e, Eibar aberatsa izan da. Edo behintzat saltzen zana.
- Eta, orduan, animalixak-eta, bueno, ba, ez dakit, oilluak eta…
-Oilluak-eta basarrixan egoten zian, eta arrautzak-eta plazara.
- Bizirik salduko ziran askotan ez?
- E?
- Bizirik salduko zirala oilluak eta.
- Bai, bai, bizirik, bizirik. Ta gero etxera... Neri inpresiño bat emoten estan… Gure amak oratu zereri, oillaskua, hankak eta zera hartuta, eta nik samiari oratu ta dzi-dza-dzi-dza kutxilluakin. Ai! Inpresiño bat eitten estan! Baiña ein ein bihar. Orduan gurasuak esaten ebena ein ein bihar zan.
- Bai, bai. Eta, gaiñera, oillaskua ez zan egunero jango.
- Ez, porzierto, “artículo de lujo” zan orduan oillaskua.
- Eta bizirik erosten zan.
- Bizirik erosten zan, ta gero etxian hil.
- Eta lumatu.
- Eta gero lumak kendu ta lapikora edo erre edo… Orduan “artículo de lujo” zan, e, oillua! Gaur, e…
- Eta arrandeixan ze saltzen zan orduan?
- Ba legatza, antxoak, sardiñak… Ene… Gurian goixan ekagun arraindun bat, ezta? Ta gu txikixak, gaztiak, eta beti esaten zeskuan: “Bueno! Saltzen badozue, gero zeoze emongo dotsuet”. Bazkaittara juaten zan bera, ordubatian, por ejenplo, eta gu ordu bixak arte edo ordubetian saldu eitten genduzen antxoak. Eta gure ilusiñua…! Gero dirua gordetzen gentsan hantxe andriari ta... Errial baten flaterkaria. Errialian e, orduan! Erriala asko zan orduan!
- Eta, orduan, ez zan pixatzen? Flaterkadia?
- Flaterkadia. Pixauta be bai, baiña holan etortzen zianian eskera ta salgei, ba, saltzia komeni! Etxian gelditzen bajatzu, ba, estropeau. Eta ene! Hartu flatera ta... erriala. Ta erriala orduan asko zan!