Euskaraz etxean entzuten zuen gehien

Transkripzioa

-Nik laurogeita lau.
- Laurogeita lau, laurogeita lau askotxo, ezta?
- Bueno... bost iteko segidan.
- Ta? ondo zaoz?
- Bai, hankatik be txarto, hankatik, bai, ezin ibili, ezin ibili asko.
- Baña kalera urteten dozu ta holan da?
- Ez gitxi, gitxi, bildurre daket.
- Bai?
- Bai, bildurre dauket urteteko kanpora.
- Ta ordun, zuk ze euskera iten dozu?
- Ez dakit.
- Ez dakizu? Ta aitena, amana edo?
- Biena.
- Biena, ezta? Ze zu ibili za , bueno aite esan doztezu dekozula Arratikue, ezta?
- Nire aita Zeberiokoa eta nire ama Billarokoa.
- Ordun?
- Bai, biek igual bai, eta herri gutikoak be, igual izen zien kasi, bai, nere gizonak be, antza, gure antzien.
- Ta gero hona etorri ziñenien zu, bueno, ba Biribiketa parte honetara, hemen zer, euskera entzuten zendun ala ez? Jentiek iten euen apur bet euskara ala?
- Aite ta ama bai baiña harek hirurogeta bost urte hil zala.
- Hemengo jentie esan gure dot, hemengo jentie.
- Gitxi.
- Bai? Bai zarratute?
- Bai gure etxean bai, gure etxean bat, bi, hiru... hiru dana euskeraz, hiru iten eudien dana euskeraz. Eta neskatoak eta guzti dakiz.
- Bai? eta harek nongoak ziren?
- Bat Lezamakoa eta besteak, ¿De dónde es Estefana? Durangokoa eta bestea Busturiakoa.
- Baie hamen jente guztie zan kanpokoa, ala, beste herrietakoa edo holan ala?
- Beti egon da hemen jente kanpo asko, Illarri fabrikatara asko.

Egilea(k): Oihana Lado