Abadearen "esker ona"
Deskarga:
Bideo hau erabili nahi baduzu, jarri gurekin harremanetan eta kalitate onean bidaliko dizugu. Ez ahaztu mezuan ARA-077-018 kodeko bideoa nahi duzula aipatzea: ahotsak@ahotsak.eus
Don Vicente abadea Francoren aldekoa zen; Keparen familia, berriz, abertzalea. Gerra aurretik maisu jardundako osaba batek, gerraren ondorioz, zazpi urte eman zituen kartzelan. Beste osaba batek hiru urte eman zituen. Aitak mehatxuak eta etxean lapurretak jasan zituen; orduan galdu omen zuen osasuna. Milizianoak Don Vicente abadea hiltzera etorri ziren; baina, Keparen osabak eskatuta, ez zuten hil. Geroago, Don Vicente abadeak osabaren heriotza-zigorra sinatu omen zuen.
- Proiektua: Aramaioko ahotsak
- Elkarrizketatzailea(k): Kepa Elortza
- Data: 2009(e)ko azaroaren 18a
- Iraupena: 0:03:18
- Erref: ARA-077/018
- Kodifikatzailea: Kepa Elortza
- Gaia(k): Ohiturak eta bizimodua » Kontakizunak eta sinesmenak » Gertaera izugarriak eta ezbeharrak , Politika » Gerra zibila (1936-1939) » Errepresioa
Transkripzioa
-Eta, klaro, bera zan frankistie, eta guriek zien nazionalistak orduen, ez dakitzu?
-Bai.
-Gerra zerien, eta ezin, bata bestiaz ezin, ezin tropezau. Ezin tropezau orduen…
-Baiñe mezetara gaiñera fan in biher!
- A! Biherko! Eta ezin tropezau, eta, neure osaba bat zan maisue, maisue edo andereñue edo zera, gerra aurretik. Eta gero gerran ibili zan Ajuriagerra eta hor konpaiñian ibili zan. Eta gero zazpi urte in zittuen kartzelan, nire osaba batek. Eta beste osaba batek in zittuen hiru urte. Eta gure aitte orduen hondatu zan.
-Baiñe zure aitte fan zan gerrara?
-Ee … ibili zan, baiñe ez. Ibili zan zerien, baiñe ez. Eta osabiek ibili zien, ez dakitzu?
-Bai.
-Eta gero gure aitte amenazau, eta, entzunde dauket nik, txahala hartu eta, kortatik, eta, hartu eta eruen, eta agur! Eta holako kontuek entzunde dauket.
-Gerrie pasau ta gero?
-Gerra ostetxue, hor, gerra akabeta, hor.
-Nazionalistie zalako?
-Bai. Eta gero gure aitte hondatu zan, eta gero ez auen onik euki.
-Zuk zeuk senideik galdu zeen, galdu gerran?
-Ez, gerran galdutakoik ez. Oin e, kartzelan egonda zazpi urte nire osabie, bai; eta bestie beste hiru urte eta, bai. Baiñe gure senideik ez zan galdu gerran. Eta gero, ba, haundixaue: etorri zien orduen komunistak, komunistak edo ez dakit zelan esaten zotsien …
-Milizianuek.
-Bai, milizianuek. Eta, klaro, ez auen orduen kamiñoik, eta hor senda bat auen, eta sendatik honutze, ba, abade hau hil in biher auiela-eta. Eta gure osabiek…
-Don Bizente ya orduen, gerra denboratik auen…
-Gerran... hor gerra zerien...
-Euen ya abade?
-Bai, bai, gerra aurretik be bai, e! Baiñe hor gerran zelan sartute auen Francon zerien, ba, milizianuok edo zerok, ba, beorren bila. Eta gure osabiek, hemendik edo hortik, ba, zelan orduen poderen bat, nundibaittetik baeuken, ba, enterau zan zelan etozen abade hau hiltten. Eta urten eutsen –nik entzunde e?– bidera, eta esan ei zotsen: "Holakoik ez eizue ein. Txar itten badau, on itten badau, itxiozue bakien". Eta gero, berak gure osabiei pena de muertie firmau. Hori nire osabiek kontaute, egixe bada guzurre bada.
-Holako kontuak ez dia hamen bakarrik pasau, leku askotan pasau dia. Lehenengo lagundu, batek behin lagundu eta berak zu hil.
-Baiñe … euki zittuen “pena de muerte” bat edo bi, euki zittuen, baiñe gero, ba, nazionalen aldetik edo, ba, indderra-edo baeuken bere lagunek edo bere zerak, eta salbau zan hil barik.
Egilea(k): Julen Arriolabengoa Unzueta
Euskal Herriko Ahotsak proiektua babestu nahi?
Ahotsak diruz lagundu nahi baduzu, egin zure dohaintza txikia. Mila esker!