Eibarko euskararekin arazoak

Transkripzioa

- Katalina: Ta mutiltxue dxuten nintzen ni, neskak bertako enbrakaz, neure uniformetxugaz ta orduen ez daitz zapata harek okin banaue. Ba imie hartute dxuten nintzen kale-kale ta gero haurekaz henbrakaz batuten nitzen ta bertako idiomie ensegidakuen ikasi nauen. Etxera dxun naitzen amagaz entendidu ezin.
- Alaba: Eibarrekugaz?
- Katalina: Eibarrekugaz.
- Alaba: Horrenbeste gatza ezan da?
- Katalina: Bai, lekakaz beitu ze pasa dasten.
- Alaba: Konta.
Katalina: Eibarren neuen kridxada ta uzandriek bota, uzandriek esan: “hau baiño hurrau, hametik dxun ta han dakozu bentatik hau ekarri, hori ekarri”. “Ta hori zer da ba?” erderaz esan bihar. “A bakitz, esango dotsat, hametik killo bat hortik libra bat ondo”. Ta gero, beste egun baten: “Dxungo zara plazara ta ekarko dozuz lekak”. Pregunte eingo dot, ez datso gustaten preguntetie ta lekak, lekak, lekak, lekak. Ta ein dxasten ahaztu lekak, ez daitz ba zeuzer ein dxasten, distraidu ein naien ta ahaztu dxasten niri lekak. Baie hortarako ama okitzen nauen zera, txakurtegixegaz plazan, Isabel okin zauen ta ni "Isabel esan dost uzandriek ba haunek eta haunek eta haunek eruteko" zestillatxuegaz eta dirutxuegaz dxuten nitzen. Emoten dotsaten hareri ta ha etor ezan dasten gero, bueltak edo danak ta eruten dotsaten dana etxera edo, bai. Ta esan dost lekak ekarteko ba, ta gero beste gauze bat, danak on zien menos lekak. Hartun, “despues de que” lekak, lekak esaten ta ahaztu, ez nauen dxakin zertxuk dizen. Nik pregunte eitten ezan dot "hori zer da ba?" ta hau, ez dxasten ahaztuten, dxakitzen nauen zer dan ta, lekak, lekak esaten ahaztu. "Ez dotsu esan gehidxau ezer?" Ai ba la letxe ze esan dost ba! "Ezer esan dotsu gehidxau?" "Ba ez dakitz, ezebez gehidxau" Beragaz dxun naien ta "lekak non dauz ba?" "Ai ahaztu dast". Han dxun nai ostabere, lekak, lekak, lekak auntxek ez dast ahaztuko lekak, lekak, lekak, lekak ta resulta que uzandrik: "lehen zeittik ez dazu esan ba?" hainbeste leka.
- Alaba: Baiñie.
- Katalina: Txarkuteridxen aurrien jentie, "orain diñostazu hauri? on apur baten”. On ta on ta beste bat etorten ta nik haulan, “ene bada zer [...] lekak zertzuk ete dizen lekak”. Ta esan dau horrek: “baiñek”. Baie esan dosten neuk erosteko “ai nik ez dakitz, ni hamen egongo nai”. Ene bada galdu nai ni lekak eruteko, bera falta, eurek falta, baie ez dot dxakin lekak zertzuk dizen ta hamen datoz killo bat baiñegaz. “Horrek ezan die lekak?” Baie ez, berari preguntetigaittik, “erderaz ikasten etor zara hona?” Horrek arrabidxue emoten dost! Baia euskeraz be, bertan lekak nik ez nauen eguno be entzun ta holako gauza asko pasaten ezan dasten niri han. Txakur handidxeri, txakur handidxeri ez daitz zer, seme! Seme ez daitz zelan. Horren diruek be izenak okin dxauie.
- Soledad: Txakur handidxek?.
- Alaba: Hamen txakur handidxek baie beste herri batzutan beste izenak.
- Ibarrangelun zelan da ba txakur handidxe?
- Katalina: Ba, txakur handidxe. Ibarrangelun Bizkaidxen, baie ha Gipuzkoa ezan da.
- Ez da txori handixe, Ibarrangelun.
- Katalina: Bai txori handi, txori txikidxe hor da. Baie han ez! baie han semik.

Egilea(k): Iratze Elizondo